Co to są Incoterms? – Międzynarodowe Reguły Handlu

Przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w handlu światowym zobligowani są przestrzegać krajowych i zagranicznych zasad dotyczących zamówień, pakowania, etykietowania przesyłek w transporcie towarowym, załadunku i rozładunku, świadectw pochodzenia, i dopełniać wielu innych formalności, zwłaszcza celnych, oraz ponosić towarzyszące im koszty. Ułatwieniu realizacji tych obowiązków i ustaleniu odpowiedzialności za nie służą Incoterms, czyli międzynarodowe reguły handlu. 

Obecnie obowiązujące, najnowsze Incoterms 2020 to międzynarodowy przewodnik dla uczestników współczesnego światowego obrotu towarem. Wyrażają 11 podstawowych zasad, określających podział kosztów, ryzyka i odpowiedzialności na różnych etapach transportu towaru od sprzedającego do nabywcy, a także warunki przewozu, moment przeniesienia odpowiedzialności za towar i przede wszystkim moment dokonania dostawy. 

Incoterms co to?

Zrzeszająca przedsiębiorców z całego świata International Chamber of Commerce (Międzynarodowa Izba Handlowa), od momentu powstania w 1919 r. za cel wzięła sobie unifikację międzynarodowych reguł handlu i ułatwienie przedsiębiorcom działalność w światowym obrocie towarem. ICC chciała zebrać i ujednolicić różne zasady, praktyki, formalności, interpretacje przepisów, i stworzyć jeden wspólny kodeks międzynarodowych warunków handlu (z ang. international commercial terms). 

Incoterms co to? Incoterms to więc akronim ww. angielskich słów. Pierwsze Incoterms powstały w 1936 r. Od tamtej pory były już wielokrotnie nowelizowane, celem dopasowania do zmieniających się warunków gospodarczych i stosowanych w handlu praktyk. Ich nazewnictwo zmienia się wraz z datą wejścia w życie, stąd w obrocie stosowane były Incoterms 2010, Incoterms 2015, czy Incoterms 2017. Pod koniec 2019 roku, na stulecie swojego istnienia, ICC wydała Incoterms 2020, które są aktualną, powszechnie obowiązującą, najnowszą wersją międzynarodowych reguł handlu. Warto zaznaczyć, że równolegle obowiązują jeszcze Incoterms 2010, dla tych przedsiębiorców, którzy zdecydowali się z nich korzystać.

Dlaczego Incoterms są takie ważne?

Choć na świecie istnieją inne krajowe i międzynarodowe zasady handlu, reguły Incoterms mają zasięg globalny. W przeciwieństwie do krajowych polityk handlowych, reguły Incoterms są uniwersalne i przejrzyste dla importerów i eksporterów z całego świata, czyniąc międzynarodowy obrót towarowy pewniejszym oraz łatwiejszym.

Dzięki Incoterms możliwe jest odtworzenie łańcucha dostawy, ustalenie miejsca odbioru towaru, określenie momentu przeniesienia prawa własności i odpowiedzialności za towar, ustalenie kto ponosi koszty i ryzyko na poszczególnych etapach dostawy. Incoterms ułatwiają kontrahentom dokumentację procesu sprzedaży na potrzeby rozliczeń i ewentualnych sporów prawnych. Ich stosowanie nie jest nakazane, lecz zalecane i powszechnie praktykowane. Incoterms nie stanowią odrębnego prawa, a część całej transakcji sprzedaży. 

FCA Incoterms, DAP Incoterms, CIF Incoterms, EXW Incoterms, i inne

Incoterms 2020 określają 11 głównych reguł handlowych, rozdzielających i precyzujących ww. ryzyko i odpowiedzialność kupujących i sprzedających. Dotyczą między innymi transportu towaru, jego ubezpieczenia, czy wyładunku. Dzięki nim krajowi i zagraniczni przedsiębiorcy z różnych państw nie muszą ustalać ze sobą poszczególnych etapów i warunków transakcji. Wystarczy, że zgodnie zdecydują się na wybór określonej reguły Incoterms. Każda z jedenastu międzynarodowych reguł handlowych Incoterms oznaczona jest indywidualnym skrótem, który doprecyzowuje poszczególną z zasad: EXW, FCA, FAS, FOB, CFR, CIF, CPT, CIP, DPU, DAP, DDP.

11 reguł handlowych Incoterms:

1. EXW Incoterms

   (EX Works), czyli „Z zakładu”. To międzynarodowa reguła handlu, zgodnie z którą sprzedający zobowiązany jest tylko do udostępnienia towaru kupującemu na swoim terenie lub w innym uzgodnionym przez strony miejscu. Nie ponosi więc kosztów załadunku i dalszego transportu. Od chwili udostępnienia towaru, ryzyko dostawy przechodzi na kupującego, który od tego momentu ponosi odpowiedzialność za towar i dalsze koszty. 

W praktyce nierzadko zdarza się, że sprzedawca ładuje towar na pojazd na ryzyko i koszt kupującego – lub nawet bezpłatnie. Takie porozumienie musi być jednak zawarte w umowie sprzedaży.

EXW Incoterms – odpowiedzialność sprzedawcy (za co odpowiada i ponosi koszt sprzedawca?):

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– postawienie towaru do dyspozycji kupującego w podanym miejscu w uzgodnionym terminie;

– zawiadomienie kupującego o udostępnieniu dostawy;

– pakowanie i znakowanie eksportowe.

EXW Incoterms – odpowiedzialność kupującego (za co odpowiada i ponosi koszt kupujący?):

– zapłata za towar;

– dostarczenie sprzedawcy dowodu przyjęcia dostawy;

– załadunek w siedzibie sprzedającego (o ile nie uzgodniono inaczej);

– licencje eksportowe (pozwolenie na wywóz) i formalności celne;

– przewóz do terminala;

– załadunek (np. na statek);

– główny przewóz (statkiem do kraju docelowego);

– wyładunek (w państwie przywozu) i dalszy przewóz do miejsca docelowego kupującego;

– formalności i cła przywozowe;

– koszt kontroli celnej przed wysyłką.

Jeśli kupujący nie może poradzić sobie z procesami i procedurami eksportowymi, zamiast wysyłki EXW zaleca się skorzystać z reguły FCA.

2. FCA Incoterms

   regulują procedurę Free Carrier (zasada „Bezpłatny przewoźnik”), w której sprzedający odpowiedzialny jest za dostarczenie towaru do przewoźnika w oznaczonym miejscu dostawy i załadowanie na transport kupującego. Zgodnie z warunkami wysyłki FCA Incoterms 2020, sprzedawca jest odpowiedzialny za odprawę eksportową. Po załadunku towaru dalsze ryzyko dostawy przechodzi na kupującego. O ile nie uzgodniono inaczej, sprzedający jest odpowiedzialny za załadunek towaru tylko wtedy, gdy miejscem dostawy jest siedziba prowadzenia działalności przez sprzedającego. Kupujący ponosi koszt transportu, opłat za list przewozowy i ubezpieczenia, koszt rozładunku i dalszego transportu z umówionego miejsca, do którego towar dostarczył sprzedający, do miejsca docelowego.

Przewoźnikiem może być dowolna osoba lub firma: linia lotnicza, żeglugowa, firma transportowa, kolej lub spedytor. Kupujący musi wyraźnie określić w umowie sprzedaży lub przewozu dokładne miejsce dostawy.

FCA Incoterms – odpowiedzialność sprzedawcy (za co odpowiada i ponosi koszt sprzedawca?):

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– odprawa eksportowa, w tym pakowanie i oznakowanie, licencje eksportowe i formalności celne;

– transport do terminalu celnego;

– transport do wyznaczonego miejsca dostawy;

– koszt kontroli celnej przed wysyłką towaru;

– dowód dostawy.

FCA Incoterms – odpowiedzialność kupującego (za co odpowiada i ponosi koszt kupujący?):

– zapłata za towar;

– koszty załadunku; 

– ewentualny dalszy transport;

– formalności i cła przywozowe;

– koszt kontroli celnej w przywozie.

3. FAS Incoterms

   (Free alongside ship) – czyli reguła “Wolny wzdłuż statku”. Ryzyko dostawy i koszty transportu obciążają sprzedającego do momentu dostarczenia towarów do burty statku w porcie nadania, a więc bez konieczności załadowania towaru na statek. Sprzedający zobowiązany jest do dokonania odprawy do eksportu. Portem nadania może być dok załadunkowy lub barka, ale nie terminal kontenerowy.

Za załadunek i rozładunek, jak również za obsługę lokalnego przewozu, formalności i cła importowe oraz dalszy przewóz do miejsca przeznaczenia, odpowiedzialność ponosi kupujący. FAS Incoterms dotyczy tylko transportu morskiego i śródlądowego. W przypadku przesyłek kontenerowych dostarczanych tylko do terminalu, kontrahenci powinni zastosować regułę FCA Incoterms.

FAS Incoterms – odpowiedzialność sprzedawcy:

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– odprawa eksportowa, w tym pakowanie i oznakowanie, licencje eksportowe i formalności celne;

– transport do terminalu celnego;

– dostawa i rozładunek wzdłuż statku w porcie załadunku;

– koszt kontroli celnej przed wysyłką towaru;

– dowód dostawy.

FAS Incoterms – odpowiedzialność kupującego:

– zapłata za towar;

– koszty załadunku;

– wyładunek i dalszy przewóz;

– formalności i cła przywozowe;

– koszt kontroli przed wysyłką (w celu dokonania odprawy celnej).

4. 
   

   FOB Incoterms

   (Free on board), czyli reguła “Bezpłatnie na pokład”. Różni się od zasady FAS tym, że ryzyko i koszty dostawy przechodzą na kupującego w momencie dokonania załadunku na pokład statku. Koszt załadunku jest więc po stronie sprzedającego. Sprzedawca dokonuje odprawy celnej towarów na eksport i zapewnia, że zostaną one dostarczone i załadowane na statek w celu transportu do wskazanego portu wyjścia. Kupujący przejmuje ryzyko i koszty, w tym odprawę importową i cła, z chwilą załadowania towaru na statek transportowy w porcie wyjścia. Podobnie jak FAS, Incoterms FOB mają zastosowanie wyłączenie do transportu morskiego i śródlądowego.

FOB Incoterms – odpowiedzialność sprzedawcy:

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– odprawa eksportowa, w tym pakowanie i oznakowanie, licencje eksportowe i formalności celne;

– przewóz wstępny i dostawa na statek;

– załadunek;

– dostawa na pokład statku w wyznaczonym porcie załadunku;

– koszt kontroli celnej przed wysyłką towaru;

– dowód dostawy.

FOB Incoterms – odpowiedzialność kupującego:

– zapłata za towar;

– główny przewóz;

– wyładunek i dalszy przewóz;

– formalności i cła przywozowe;

– koszt kontroli przed wysyłką (w celu dokonania odprawy celnej).

5. 
   

   CFR Incoterms

   (Cost and Freight), czyli reguła “Koszty i fracht)” – na sprzedającym spoczywa obowiązek zapewnienia przewozu do portu docelowego i wykonania odprawy celnej. Jednak ryzyko i obowiązki związane z dostawą przechodzą na kupującego już w momencie załadowania towaru na statek w porcie nadania. Zatem od tej chwili ubezpieczenie ładunku leży po stronie kupującego. Kupujący jest odpowiedzialny za opłacenie wszystkich dodatkowych kosztów transportu z portu przeznaczenia, w tym odprawy importowej i cła.

Incoterms CFR mają zastosowanie do transportu morskiego i śródlądowego. Zgodnie z zaleceniami Incoterms 2020, w przypadku wszystkich innych środków transportu oraz przewozu towarów w kontenerach, strony powinny zastosować regułę Incoterms CPT.

CFR Incoterms – za co odpowiada sprzedawca:

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– odprawa eksportowa, w tym pakowanie i oznakowanie, licencje eksportowe i formalności celne;

– przewóz wstępny i dostawa;

– koszty załadunku;

– koszt dostawy do wskazanego miejsca przeznaczenia;

– koszty kontroli celnych przed wysyłką towaru;

– dowód dostawy.

CFR Incoterms – za co odpowiada kupujący:

– zapłata za towar;

– ryzyko rozpoczynające się od momentu załadowania towaru na pokład;

– wyładunek i dalszy przewóz;

– formalności i cła importowe;

– koszty kontroli przed wysyłką (w celu dokonania odprawy celnej).

CFR Incoterms powinny być stosowane tylko do nieskonteneryzowanego transportu morskiego i śródlądowego transportu wodnego. W przypadku wszystkich innych rodzajów transportu – i towarów w kontenerach – zalecana jest reguła Incoterms CPT.

6. 
   

   CIF Incoterms

   (Cost, Insurance and Freight), czyli reguła “Koszt, ubezpieczenie i fracht” – to reguła zbliżona do CFR, różniąca się tylko dodatkowym kosztem ubezpieczenia towaru w trakcie transportu, który przyjmuje na siebie sprzedający. W porcie docelowym musi on wykazać trzy dokumenty: fakturę, polisę ubezpieczeniową i list przewozowy.

Sprzedający po dokonanej odprawie celnej dostarcza towar na statek w porcie załadunku, płaci za transport towaru do portu przeznaczenia, a także uzyskuje i płaci za minimalną ochronę ubezpieczeniową towaru podczas jego podróży do tego portu. Kupujący przejmuje całe ryzyko dostawy w momencie, gdy towar znajdzie się na pokładzie statku do głównego przewozu; nie ponosi jednak żadnych kosztów, dopóki fracht nie dotrze do wskazanego portu przeznaczenia.

Incoterms CIF stosowane są przy transporcie morskim lub śródlądowym. Jest on powszechnie stosowany w przypadku ładunków masowych, przesyłek ponadgabarytowych i ciężkich. Jeśli ładunek jest skonteneryzowany i dostarczony tylko do terminalu, kontrahenci powinni zastosować regułę CIP Incoterms.

CIF Incoterms – za co odpowiada sprzedawca:

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– odprawa eksportowa, w tym pakowanie i oznakowanie, licencje eksportowe i formalności celne;

– przewóz wstępny i dostawa;

– koszty załadunku;

– koszt dostawy do wskazanego miejsca przeznaczenia;

– koszty kontroli celnych przed wysyłką towaru;

– dowód dostawy;

– minimalna ochrona ubezpieczeniowa.

CIF Incoterms – za co odpowiada kupujący:

– zapłata za towar;

– wyładunek i dalszy przewóz;

– formalności i cła importowe;

– koszty kontroli przed wysyłką (w celu dokonania odprawy celnej).

7. CPT Incoterms

   (Carriage Paid To), czyli zasada „Przewóz opłacony do”. To procedura, w której sprzedający zobowiązuje się dokonać odprawy celnej towarów i zorganizować transport do wyznaczonego miejsca przeznaczenia, którym jest przewoźnik wskazany przez kupującego. Przewoźnikiem może być dowolna osoba lub firma: linia lotnicza, żeglugowa, firma transportowa, kolej lub spedytor. Przy przesyłkach multimodalnych miejscem wysyłki jest pierwszy w kolejności przewoźnik. Sprzedający nie ponosi kosztów ubezpieczenia.

Zgodnie z CPT Incoterms, ryzyko sprzedawcy kończy się, a ryzyko kupującego zaczyna, gdy pierwszy z przewoźników otrzymuje towar od sprzedawcy. Kupujący jest odpowiedzialny za ewentualne dodatkowe koszty powstałe po dotarciu towarów do miejsca przeznaczenia. 

CPT Incoterms jest często stosowana we frachcie lotniczym, indywidualnym frachcie morskim, przesyłkach małych paczek i przesyłkach „ro-ro” pojazdów silnikowych (ro-ro ship, to specjalistyczny przewóz morski ładunków tocznych).

CPT Incoterms – za co odpowiada sprzedawca:

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– odprawa eksportowa, w tym pakowanie i oznakowanie, licencje eksportowe i formalności celne;

– przygotowanie do wysyłki i dostawa;

– załadunek;

– koszt dostawy do wskazanego miejsca przeznaczenia;

– koszty kontroli celnych przed wysyłką towaru;

– dowód dostawy.

CPT Incoterms – za co odpowiada kupujący:

– zapłata za towar;

– formalności i cła importowe;

– koszty kontroli celnej w przywozie.

CPT jest odpowiednikiem CFR, z tą różnicą, że nie jest dedykowana wyłącznie do dostaw drogą morską.

8. CIP Incoterms

   (Carriage and Insurance Paid To), czyli zasada „Przewóz i ubezpieczenie opłacone na rzecz …”. Na sprzedającym spoczywa całe ryzyko dostawy do momentu dostarczenia towaru pierwszemu przewoźnikowi (wybranemu przez sprzedającego) lub do miejsca przeznaczenia (czyli sprzedający może się zobowiązać, że sam dokona dostawy, z pominięciem osób trzecich). Po dostarczeniu towaru pierwszemu przewoźnikowi, ryzyko przechodzi na kupującego. Koszt przewoźnika (lub transportu własnego) spoczywa na sprzedającym. Przede wszystkim jednak sprzedający ma obowiązek zapewnienia ubezpieczenia od wszelkiego ryzyka (utraty lub uszkodzenia) do momentu dotarcia towaru do miejsca przeznaczenia.

Przewoźnikiem może być dowolna osoba lub firma: linia lotnicza, żeglugowa, firma transportowa, kolej lub spedytor. CIP Incoterms to procedura taka sama jak CPT, z tą różnicą, że sprzedający jest zobowiązany do zapewnienia ubezpieczenia od wszelkiego ryzyka do momentu doręczenia towaru do miejsca przeznaczenia.

CIP Incoterms – odpowiedzialność sprzedawcy:

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– odprawa eksportowa, w tym pakowanie i oznakowanie, licencje eksportowe i formalności celne;

– przygotowanie do wysyłki i dostawa;

– załadunek;

– koszt dostawy do wskazanego miejsca przeznaczenia;

– koszty kontroli celnych przed wysyłką towaru;

– dowód dostawy;

– ubezpieczenie od wszelkiego ryzyka.

CIP Incoterms – odpowiedzialność kupującego:

– zapłata za towar;

– formalności i cła importowe;

– koszty kontroli celnej w przywozie.

9. DPU Incoterms

   (Delivered at place unloaded), czyli reguła „Dostarczono na miejsce i rozładowano” – sprzedający zobowiązany jest dostarczyć towar do miejsca przeznaczenia uzgodnionego przez strony (np. w porcie) i rozładować go. Wszelkie koszty transportu oraz opłaty eksportowe ciążą na sprzedającym – także koszty rozładunku. Ryzyko dostawy spoczywa więc na sprzedającym do momentu rozładowania towaru w miejscu przeznaczenia. Z tą chwilą przechodzi ono na kupującego. 

DPU Incoterms – odpowiedzialność sprzedającego:

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– odprawa eksportowa, w tym pakowanie i oznakowanie, licencje eksportowe i formalności celne;

– przygotowanie do wysyłki i dostawa;

– koszt załadunku;

– przewóz główny;

– dostawa do wskazanego miejsca przeznaczenia;

– koszt rozładunku;

– dowód dostawy;

– formalności i cła przywozowe;

– koszty kontroli przed wysyłką.

DPU Incoterms – odpowiedzialność kupującego:

– zapłata za towar;

– formalności i cła przywozowe;

– koszt odprawy celnej w przywozie;

– dalszy przewóz i dostawa do kupującego.

Jeżeli sprzedający nie chce ponosić ryzyka i kosztów wyładunku, należy zastosować regułę DAP.

10. DAP Incoterms

    (Delivered at Place) – czyli zasada „Dostarczone na miejsce”. Zgodnie z regułami Incoterms DAP, sprzedawca jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru gotowego do rozładunku do wskazanego miejsca przeznaczenia i w ustalonym czasie. Koszt i ryzyko rozładunku ponosi kupujący. Żadna ze stron nie jest zobowiązana do ubezpieczenia towaru. DAP może dotyczyć każdego – i więcej niż jednego – środka transportu. Kupujący i sprzedający powinni określić i uzgodnić dokładne miejsce rozładunku w oznaczonym miejscu przeznaczenia. O ile obie strony nie uzgodnią inaczej, sprzedający nie może żądać zwrotu kosztów rozładunku poniesionych w ramach umowy przewozu.

Sprzedający zobowiązany jest do dokonania odprawy celnej eksportowej. Nie ma obowiązku dokonania odprawy celnej importowej, ani zapłaty cła importowego, czy dokonania formalności celnych importowych.

DAP Incoterms – za co odpowiada sprzedawca:

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– odprawa eksportowa, w tym pakowanie i oznakowanie, licencje eksportowe i formalności celne;

– przygotowanie do wysyłki i dostawa;

– załadunek;

– koszty kontroli celnej przed wysyłką;

– przewóz główny;

– dostawa do wskazanego miejsca przeznaczenia;

– dowód dostawy.

DAP Incoterms – za co odpowiada kupujący:

– zapłata za towar;

– rozładunek;

– formalności i cła importowe;

– koszty kontroli celnej w przywozie;

– dalszy przewóz i dostawa do kupującego (w zależności od wskazanego miejsca).

11. DDP Incoterms

    (Delivered Duty Paid) – reguła “Dostarczone i cło opłacone” – sprzedający bierze na siebie wszelkie ryzyko i obowiązki, w tym koszty dostarczenia towaru do wskazanego miejsca przeznaczenia. Musi opłacić zarówno formalności eksportowe jak i importowe (czyli również po dotarciu towaru do kraju kupującego), opłaty, cła i podatki. Nie jest zobowiązany do ubezpieczenia towaru na czas przewozu. Kupujący jest wolny od wszelkiego ryzyka dostawy i kosztów do momentu rozładowania towaru w miejscu przeznaczenia, zwykle w miejscu gdzie prowadzi działalność. DDP jest jedyną regułą Incoterms, która nakłada na sprzedawcę odpowiedzialność za odprawę celną w imporcie i zapłatę podatków i/lub ceł importowych. 

DDP Incoterms – odpowiedzialność sprzedającego:

– towary, faktury sprzedaży, dokumentacja handlowa;

– odprawa eksportowa, w tym pakowanie i oznakowanie, licencje eksportowe i formalności celne;

– przygotowanie do wysyłki i dostawa;

– załadunek;

– przewóz główny;

– dowód dostawy;

– formalności i cła przywozowe;

– koszty wszystkich inspekcji, przed i po wysyłce;

– dostawa do wskazanego miejsca przeznaczenia.

DDP Incoterms – odpowiedzialność kupującego:

– zapłata za towar;

– wsparcie sprzedającego w uzyskaniu wszelkich dokumentów i informacji niezbędnych do załatwienia formalności związanych z odprawą celną eksportową i/lub importową.

Przykładowe zastosowanie reguł Incoterms przy imporcie z Chin

Chiny to popularne źródło importu dóbr do Europy, w tym do Polski. Polsko-chińska współpraca transportowa ma długie, sięgające 1951 r. tradycje. Transport drogą morską odbywa się z głównie między portem w Gdyni a Szanghajem. Z kolei port w Gdańsku łączą z największymi chińskimi portami regularne połączenia kontenerowe. Od 2013 r. między oboma krajami dynamicznie rozwijają się także towarowe połączenie kolejowe. 

Przy imporcie z Chin dla polskich przedsiębiorców zalecamy skorzystanie z reguły FOB Incoterms. Dlaczego? Bo w ramach zasady FOB chiński sprzedawca zobowiązany jest doprowadzić towar aż do portu, dokonać odprawy celnej eksportowej oraz dopilnować, aby został on załadowany na statek wyznaczony przez kupującego. Ryzyko i koszt dostawy przechodzą na polskiego kupującego dopiero w momencie dokonania załadunku na pokład statku. Koszt załadunku jest więc po stronie sprzedającego. Te Incoterms są używane wyłącznie w odniesieniu do transportu morskiego i śródlądowego, ale nie do żeglugi kontenerowej. Jeśli więc FOB nie wchodzi w grę, wówczas powinno się skorzystać z Incoterms EXW.

Na mocy reguły EXW, sprzedający zobowiązany jest udostępnić kupującemu towar w określonym miejscu, tj. w swoich pomieszczeniach, magazynach, i w określonym czasie. Od tego momentu kupujący przyjmie na siebie odpowiedzialność za załadunek towarów, odprawę celną na eksport oraz ryzyko podczas transportu. W ramach Incoterms EXW chiński sprzedający może przyjąć na siebie odpowiedzialność za załadunek towarów. Ex Works ma zastosowanie wyłącznie do transportu lotniczego, kolejowego, drogowego oraz kontenerowego/multimodalnego.

FOB Incoterms są polecanym rozwiązaniem, ponieważ pozwalają każdej ze stron zająć się tylko tym, na czym zna się najlepiej. Chiński sprzedawca zna dobrze procedury obowiązujące w jego kraju. Często ma możliwość załatwienia bardziej konkurencyjnych cen transportu i załadunku. Kupujący (lub jego agencja celna/spedytor) wie, co jest wymagane w Polsce.

Natomiast korzystanie z Incoterms EXW pozwala powierzyć cały proces celny w ręce importera lub jego agencji celnej. Jest to optymalne rozwiązanie, ponieważ chroni polskiego importera przed kosztownymi opłatami i opóźnieniami, które mogłyby powstać w wyniku niewłaściwej obsługi przez producenta z Chin lub przeoczenia czegoś w procesie odprawy celnej w Polsce. Z powyższych przyczyn, przy imporcie towaru z Chin najmniej zalecaną regułą międzynarodowego handlu będzie reguła Incoterms CIF.

—

Źródła:

1- Incoterms – międzynarodowe warunki sprzedaży, www.biznes.gov.pl

2 – ABC Eksportu Incoterms® 2020, www.paih.gov.pl