Przedsiębiorcy podejmujący się prowadzenia działalności polegającej na imporcie i/lub eksporcie towarów, muszą się liczyć z ciężarem realizacji związanych z tą transgraniczną działalnością obowiązków transportowych oraz celno-skarbowych. Ich niedopełnienie może powodować dotkliwe konsekwencje: dodatkowe koszty, kary finansowe, zatrzymanie towaru w porcie, zniszczenie go albo zawrócenie z granicy. Obowiązki te mogą być bardziej lub mniej uciążliwe i skomplikowane, w zależności od kraju pochodzenia lub przeznaczenia towaru. Dlatego też przedsiębiorcy często wolą korzystać z pomocy profesjonalnych agencji celnych, które zajmują się obsługą celną i realizacją ww. obowiązków od A do Z, i na nie scedować ciężar spełnienia tych formalności. Ile kosztuje odprawa celna, jaka jest cena obsługi celnej?
Zasadniczo polskich przedsiębiorców obowiązują formalności celne tylko przy wwozie i wywozie towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Polska, jako jej członek, jest objęta unią celną, a więc w obrocie towarowym z innymi państwami członkowskimi UE zasadniczo nie obowiązują jej formalności celne. Podlegają im jedynie towary, które zostały sprowadzone spoza UE lub są wywożone poza jej granice. Chodzi o obrót np. z takimi państwami jak: Stany Zjednoczone, Chiny, czy Rosja. Ale również w ramach wewnątrzwspólnotowego handlu towarem mogą występować konieczne do spełnienia formalności, zwłaszcza podatkowe.
Przedsiębiorcy podejmując się eksportu/importu towarów muszą pamiętać, że formalności celne nie obowiązują jedynie w zależności od tego, czy obrót odbywa się z państwem należącym do UE czy nie. Chodzi tu przede wszystkim o umowy o wolnym handlu, czyli międzynarodowe porozumienia, których celem jest liberalizacja warunków wymiany towarowej poprzez np. stopniową likwidację stawek celnych między sygnatariuszami umowy, zniesienie restrykcji na określone towary. Umowy o wolnym handlu różnią się od unii celnej, jaką jest m.in. Unia Europejska, tym, że kraje sygnatariusze nie przyjmują jednakowej polityki celnej w stosunku do krajów trzecich.
Poza tym, mogą istnieć jeszcze inne uwarunkowania importu/eksportu obowiązujące na podstawie innych umów. Przykładem jest tu Wielka Brytania i zmiany w wymianie handlowej z tym państwem, jakie nastąpiły po 31 stycznia 2020 r., czyli po jej wystąpieniu z UE, a więc po tzw. brexicie. Od 1 stycznia 2021 r. pomiędzy Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej obowiązuje Umowa o handlu i współpracy. Na jej podstawie wymiana handlowa między UE a UK jest możliwa bez ceł i ograniczeń ilościowych dla wszystkich towarów, które są zgodne z odpowiednimi regułami pochodzenia. Umowa nie zniosła jednak kontroli granicznej, jak również obowiązków eksporterów i importerów dotyczących formalności celnych.
To właśnie pomoc w przestrzeganiu i realizacji obowiązków celnych, zróżnicowanych na podstawie ww. umów, oferuje przedsiębiorcy agencja celna. Agencja celna to pośrednik między eksportem i/lub importerem a urzędem celnym. To ona realizuje w jego imieniu i na jego rzecz ww. formalności.
Ale na proces eksportowy lub importowy składają się nie tylko obowiązki celne. Wystarczy tutaj wspomnieć chociażby o INCOTERMS, czyli Międzynarodowych Regułach Handlu. To ogólnoobowiązujące, przestrzegane w większości krajów świata zasady określające zakres odpowiedzialności dostawcy i odbiorcy za towar, za jego załadunek, rozładunek, ubezpieczenie, transport. Do tego dochodzą kwestie tranzytu, obsługi składów celnych, pozyskania numeru i rejestracja w EORI, czy procedura dopuszczenia do obrotu, albo INTRASTAT, czyli obligatoryjna procedura składania zgłoszeń dla prowadzących wymianę towarową z państwami członkowskimi UE. W realizacji tych obowiązków i procedur, nie tylko formalności celnych, pomaga właśnie profesjonalna agencja celna. Podsumowując i odpowiadając kolokwialnie na pytanie, ile bierze agencja celna? – zależy to od zakresu obowiązków i dodatkowych formalności, których załatwienie przedsiębiorca jej zleci.
Profesjonalna agencja celna świadczy pełnego zakresu usługi celne na przejściach granicznych i w urzędach celno-skarbowych, dokonując kompleksowych odpraw towarów w imieniu firm i osób fizycznych. Dysponuje gwarancjami celnymi, pozwalającymi na organizację odpraw we wspólnej procedurze tranzytu i odpraw ostatecznych, czyli dopuszczenia towarów do obrotu. Agenci celni posiadają odpowiednie i wymagane prawem kwalifikacje, wiedzę, a przede wszystkim uprawnienia, do dokonywania zgłoszeń celnych i prowadzenia innych procedur.
Dostawa towaru zasadniczo odbywa się pomiędzy krajem dostawcy (eksportera) a krajem odbiorcy (importera). Natomiast tranzyt to procedura celna przewozu towaru przez państwo trzecie, nieuczestniczące w dostawie. Tranzyt przez takie państwo zwolniony będzie z podatków i opłat celnych, albo korzystać będzie z uprawnienia do uzyskania ich zwrotu przy wyjeździe z tego państwa. Zdarza się, że trasa dostawy towaru, który trafić ma do tego samego kraju co wysyłka, prowadzi przez państwo nie biorące w niej udziału. W Polsce obowiązują trzy procedury tranzytu:
– Krajowa Procedura Tranzytu – obowiązująca przy transporcie produktów niekrajowych lub objętych już procedurami celnymi pomiędzy poszczególnymi urzędami celnymi;
– TIR (z franc. Transport International Routier – czyli Międzynarodowy Transport Drogowy) – to procedura stosowana przy tranzycie towarów przez wiele państw na zasadach określonych w umowach międzynarodowych;
– Wspólnotowa Procedura Tranzytowa (WPT) – to uproszczona procedura tranzytu dopuszczona w zakresie dostaw dokonywanych na terenie państw Unii Europejskiej oraz Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA).
Tranzyt klasyfikować można jako bezpośredni – mający miejsce gdy dostawa zmierza z punktu A do B bez składowania czy rozładunku w państwie tranzytowym niebiorącym udziału w dostawie. Gdy do takiego składowania dojdzie, np. celem jego rozdzielenia i dalszego transportu do kilku innych miejsc docelowych, załadunku na inny środek transportu, wówczas tranzyt nazywany jest pośrednim.
Dochowanie procedur tranzytowych wymagane jest zarówno przy dostawach towarów wspólnotowych, jak i spoza UE, bo pozwala służbom celnym prowadzić skuteczny nadzór nad ich przewozem. Dlatego też niedochowanie tych procedur może pociągać za sobą kary.
Przewóz towarów dokonywany pomiędzy państwami członkowskimi UE, a także EFTA i pozostałymi sygnatariuszami Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej (UE, Islandia, Norwegia, Szwajcaria, Turcja, Serbia, Ukraina, Wielka Brytania, Andora, San Marino, Macedonia Północna) może odbywać się na podstawie jednej z dwóch wspólnych procedur tranzytowych:
1) T1 – stosowanej przy przewozie towarów importowanych spoza UE. W ramach procedury T1 towary bez względu na ich rodzaj i pochodzenie mogą być przeładowywane, wysyłane dalej lub składowane; dokument T1 stanowi potwierdzenie ilości i wartości towaru w czasie przewozu między dwoma urzędami celnymi i jest ważny od wjazdu na terytorium UE aż do ostatecznej odprawy w miejscu przeznaczenia. Tam jest dostarczany do urzędu celnego, gdzie towar zostanie oclony.
2) T2 – podobnie jak wyżej, ale stosowanej przy przewozie towarów unijnych.
Jeśli pomiędzy sygnatariuszami Konwencji a państwem trzecim nie ma umowy dopuszczającej tranzyt w procedurze T1 (transport zewnętrzny T1L) lub T2 (transport wewnętrzny T2L), taka procedura może być zastosowana do przewozu towarów przez to państwo trzecie tylko wówczas, gdy przewóz ten dokonywany jest z zastosowaniem jednego dokumentu przewozowego, wystawionego na obszarze sygnatariusza Konwencji. Na obszarze państwa trzeciego działanie tej procedury jest zawieszone.
O uzyskanie dokumentów T1 i T2 trzeba się zwrócić do urzędu celnego miejsca, z którego następuje wywóz towaru, z tzw. urzędu celnego wyjścia. To ile bierze agencja celna za załatwienie tych dokumentów zależy od kilku czynników, tj.: wartość i rodzaj przewożonego towaru. Występując bowiem w imieniu przedsiębiorcy o wystawienie tych dokumentów agencja celna udziela gwarancji celnych, przyjmując na siebie odpowiedzialność za ewentualne zobowiązania publicznoprawne, a których wysokość jest bezpośrednio powiązana z tą wartością i rodzajem ładunku. Odpowiedzialność, która wygaśnie dopiero z chwilą zakończenia i zatwierdzenia tranzytu w urzędzie celnym miejsca przeznaczenia.
Procedura TIR stosowana jest przy przewozach drogowych, w których nie następuje żaden przeładunek. Transport może przekroczyć jedną lub więcej granic pod warunkiem zabezpieczenia go plombami celnymi. Służy ona uproszczeniu procesu przekraczania granic celnych, a wybór między nią, a procedurą T2 dokonywany jest w zależności od miejsca docelowego dostawy.
W ramach krajowej procedury tranzytowej, uruchamianej w przypadku transportu towaru niekrajowego lub produktów objętych już procedurą celną przez teren kraju, wymagane jest przedstawienie w urzędzie celnym wyjścia dokumentu SAD (z ang. Single Administrative Document) wraz z obligatoryjnymi załącznikami. Dodatkowo wymagane jest zabezpieczenie należności celnych i podatkowych. Formularz celny SAD łącznie składa się z 8 kart. Pierwsze 3 dotyczą formalności związanych z wywozem towaru, karty 4 i 5 dotyczą tranzytu oraz unijnego statusu towaru, a pozostałe 3 karty – formalności przywozowych. Przy wyruszeniu towaru określone karty SAD pozostają w urzędzie wyjścia, natomiast inne podróżują wraz z towarem jako dokument przewozowy. We Wspólnotowej Procedurze Tranzytowej wystarczy jeden dokument SAD oraz zabezpieczenie założone w urzędzie wyjścia. Ważne są one we wszystkich państwach tranzytowych. Dokument SAD otrzymuje również importer po dokonaniu doprawy celnej. Stosuje się go przy imporcie wszystkich towarów z zagranicy, niezależnie od ich rodzaju lub pochodzenia.
Co najważniejsze, zgłoszenia SAD nie można dokonać samodzielnie. Może to zrobić wyłącznie osoba wpisana na listę agentów celnych, stąd wypełnienie i złożenie dokumentacji SAD przedsiębiorcy powierzają agencji celnej.
Każda firma sprowadzająca produkty spoza UE zobowiązana jest dokonać odprawy celnej, która pozwoli na dopuszczenie ich do obrotu na unijnym rynku. W tym zakresie urząd celny może dokonać trzech rodzajów odprawy celnej:
1) ostatecznej – gdy wwożony towar ma trafić do obrotu w UE i nie przewiduje się jego ponownego wywozu poza jej obszar;
2) czasowej (warunkowej) – gdy wwożony towar za pewien czas może wrócić poza granice UE;
3) odroczonej – gdy jeden urząd celny z jakichś przyczyn nie może przeprowadzić i zakończyć pełnej odprawy i np. przekaże ją innemu urzędowi celnemu.
Odprawa celna może być również uproszczona – dostępna dla firm uznanych przez urząd celny za zweryfikowane i godne zaufania, w ramach której rozliczenia VAT mogą nastąpić wraz z okresową deklaracją VAT; zwykła – trwająca dłużej i wymagająca przedstawienia kompletu dokumentów, a także uregulowania VAT; fiskalna – czyli taka, w której kontrola celna importowa nastąpiła w innym państwie członkowskim UE, a zapłata VAT odroczona jest do momentu złożenia deklaracji JPK_V7, a podatek płacony jest zgodnie z rozliczeniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
Wybór odpowiedniej procedury uzależniony jest więc od kilku czynników. Nad jej przebiegiem kontrolę sprawuje Krajowa Administracja Skarbowa. Odprawa celna importowa dokonywana jest w urzędach celno-skarbowych. Jej celem jest kontrola zgodności dokumentacji i nadzór nad poborem odpowiednich opłat, podatków i ceł. Tylko po jej przejściu importowany towar może zostać dopuszczony do obrotu na polskim, a zatem i na unijnym, rynku. Jak wspomnieliśmy wcześniej, dopuszczenia do obrotu można dokonać również na podstawie dokumentacji SAD.
Odprawa importowa przebiega następująco: sporządzenie zgłoszenia celnego i dołączenie do niego wymaganej dokumentacji (przede wszystkim faktura oraz list przewozowy), opłacenie należności celno-skarbowych, uzyskanie dokumentu PZC (Poświadczone Zgłoszenie Celne). Zgłoszenia można dokonać w wersji papierowej lub elektronicznej (szybszej) – za pośrednictwem systemu AIS/IMPORT.
Pewność prawidłowości dokonania odprawy importowej oraz jej przyspieszenie może zagwarantować jedynie doświadczenie agentów celnych w wieloletniej realizacji takich procedur na przejściach granicznych i w polskich urzędach celnych i celno-skarbowych.
W odróżnieniu od importu na teren UE, eksport nie jest obarczony obowiązkiem uiszczenia podatków i ceł, bo te obarczają importera. Jednak dokonując eksportu poza granice UE również należy dochować określonych formalności. Taki wywóz podlega odprawie celnej eksportowej. By ją pomyślnie przejść eksporter musi prawidłowo zakwalifikować i zgłosić towar oraz zgromadzić odpowiednie dokumenty. W przeciwnym razie czas odprawy może się znacznie wydłużyć, a on sam narazić się na karę finansową. Właśnie by uniknąć tych negatywnych konsekwencji eksporterzy korzystają z pomocy agencji celnej.
Odprawa eksportowa przebiega następująco: zgłoszenie towaru do procedury wywozu, przesłanie przez urząd celny zwrotnego numeru ewidencji czynności wywozowej, zwolnienie towarów po kontroli do procedury wywozu (Wywozowy Dokument Towarzyszący, zwany w skrócie EAD), uzyskanie zgody na wywóz towaru poza UE. Zgłoszenie wywozu zasadniczo składa się elektronicznie w systemie AES/ECS2 w usłudze e-Eksport (w określonych przypadkach dopuszczalna jest forma papierowa, a nawet ustna). By przystąpić do procedury należy posiadać rejestrację na Platformie Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych, następnie uzyskać numer EORI, pod którym przedsiębiorca będzie identyfikowany jako eksporter na terenie całej UE.
Zgłoszenie wywozu do AES umożliwia uzyskanie potwierdzenia wywozu w postaci komunikatu IE599. Jednak do tego konieczne jest fizyczne wywiezienie towaru z terytorium UE. Dlatego agencja celna przy zgłoszeniu może jedynie przekazać eksporterowi dokument EAD (EX) posiadający nr MRN. Dopiero na granicy UE tamtejszy urząd celny prześle komunikat, na podstawie którego generowane jest potwierdzenie wywozu IE599.
Do odprawy eksportowej potrzebne są dokumenty: faktura handlowa, list przewozowy, faktura za transport, packing list, oraz inne, które mogą być wymagane na podstawie odrębnych przepisów.
Towary przywożone spoza UE nie muszą być od razu wprowadzone do obrotu na jej terytorium, ani też wywiezione. Mogą być przez pewien okres składowane w magazynie nadzorowanym przez służby celne – zwanym składem celnym. Dopóki się w nim znajdują, ich importer nie musi uiszczać należności podatkowych i celnych. Obowiązek ten powstanie dopiero w momencie ich przewozu do miejsca przeznaczenia. Czasowe magazynowanie w składzie celnym umożliwia przedsiębiorcy zwolnienie środka transportu do czasu uzyskania wymaganych dla składowanych towarów świadectw, np., dopuszczających do obrotu. Po powiadomieniu odpowiednich służb będą one mogły przeprowadzić kontrolę towaru znajdującego się w składzie i po zbadaniu wystawić niezbędne certyfikaty.
W określonych przypadkach w składzie celnym mogą być również magazynowane towary unijne, nieobjęte obowiązkową procedurą składu celnego, po uzyskaniu zgody organu celnego. Czas składowania nie jest określony. Jedynie w przypadku ewentualnego zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz roślin z powodu długiego magazynowania, urząd może wyznaczyć termin zamknięcia procedury składu celnego.
Podczas magazynowania dopuszczalne jest dokonywanie różnych czynności ze składowanym towarem. Możliwe jest jego sortowanie, konserwacja, zmiana opakowań (o ile nie poprawia się oryginalnego wykonania produktu), przeprowadzanie badań technicznych, etykietowanie. Można nawet czasowo wyprowadzić towary ze składu, a w pewnych okolicznościach nawet je sprzedać. Wcześniej trzeba jednak uzyskać zgodę odpowiedniego organu celnego. Podejmowane czynności nie mogą wypływać na zmianę ośmiocyfrowego kodu CN.
Do prowadzenia składu celnego niezbędne jest spełnienie określonych wymogów i uzyskanie pozwolenia od właściwego naczelnika urzędu celno-skarbowego. Prowadzący skład celny zobligowany jest do prowadzenia ewidencji składowanych towarów. Realizacja tych wszystkich wymogów pod nadzorem organów celnych sprawia, że predestynowanymi do prowadzenia składów celnych są właśnie agencje celne, które posiadają niezbędną wiedzę prawną w tym zakresie.
Koszt usługi składowania towarów w składzie celnym musi być każdorazowo indywidualnie ustalany między agencją a przedsiębiorcą, bo przy jego ustalaniu w grę wchodzi wiele czynników, takich jak: rodzaj, rozmiar, gabaryty, specyfikacja towaru, okres jego składowania, czy zakres podejmowanych wobec niego czynności, w tym występowania do organu celnego z wnioskiem o udzielenie zgody na określone, ww. działania związane z towarem.
Profesjonalne agencje celne, z racji swojego doświadczenia, mogą oferować swoim klientom optymalizację czasu i kosztu dostawy. Celom tym służy tzw. transport kombinowany, intermodalny, czyli polegający na wykorzystaniu i łączeniu różnych dostępnych metod transportu. Przykładem może być załadunek produktu na ciężarówkę w fabryce w Nowym Sączu, jego przewóz a następnie przeładunek na transport kolejowy w Krakowie, skąd zostanie przetransportowany do portu w Gdyni, przeładowany na statek i wyruszy drogą morską do USA.
Przy organizacji i obsłudze transportu kombinowanego wymagana jest aktualna wiedza o obowiązujących regułach i przepisach dotyczących procedur celnych stosowanych zarówno w transporcie lądowym, powietrznym, morskim, śródlądowym, jak i kolejowym. W tym przypadku ustalenie kosztu obsługi transportu będzie musiało nastąpić indywidualnie w każdym przypadku, w zależności od stopnia skomplikowania trasy transportu i koniecznych do pokonania po drodze formalności tranzytowo-celnych. Agencja celna może pomóc przedsiębiorcy w wyborze i obsłudze najodpowiedniejszej i najkorzystniejszej reguły INCOTERMS, czyli jednej z 11 Międzynarodowych Reguł Handlu, obowiązujących w większości państw, określających zasady odpowiedzialności dostawcy i odbiorcy za towar, za jego załadunek, rozładunek, ubezpieczenie, transport, na konkretnych etapach dostawy.
Jakakolwiek odprawa celna w eksporcie czy imporcie nie jest możliwa bez posiadania numeru EORI. Economic Operators Registration and Identification, nazywany w Polsce Wspólnotowym Systemem Rejestracji oraz Identyfikacji Podmiotów Gospodarczych, obowiązuje we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej. Każdy importer i eksporter w handlu zagranicznym musi go mieć. Nadawany jest w celu: weryfikacji przepływu towarów na terytorium UE i identyfikacji podmiotów biorących udział w obrocie zagranicznym, dokumentowania obrotu towarowego w eksporcie i imporcie, przyspieszenia odprawy celnej, czy ułatwienia przepływu towarów. Numer EORI jest jednocześnie numerem ID SISC, czyli numerem identyfikacyjnym dla Systemu Informacyjnego Służby Celnej.
By uzyskać numer EORI wymagana jest rejestracja na koncie PUESC, a następnie uzyskanie numeru ID SISC w Systemie Informacyjnym Służby Celnej i rejestracja podmiotu w tym systemie. Pozyskanie numeru EORI jest konieczne do przeprowadzenia odprawy celnej w polskich urzędach granicznych. Najprostszym i najszybszym sposobem na dokonanie rejestracji EORI jest powierzenie tego zadania agencji celnej. Numer EORI nadawany jest jednorazowo i dożywotnio.
Procedura dopuszczenia do obrotu, w skrócie DDO, ma zastosowanie przy imporcie towarów. Uruchamiana jest więc przy wwozie towaru na terytorium UE. Przebrniecie pomyślnie przez procedurę DDO umożliwia legalny obrót importowanym towarem w UE. Zgłoszenie towaru do procedury DDO wymaga opłacenia należności celnych przywozowych. Może zostać przeprowadzone na kilka sposobów. Pierwszy to forma elektroniczna, poprzez przesłanie pliku XML w AIS, który zastąpił wcześniej obowiązujący system CELINA. Drugi, to wspomniana wyżej forma pisemna w procedurze SAD, za pośrednictwem składającego się z 8 kart formularza. Procedurę dopuszczenia do obrotu uruchomić można wyjątkowo w szczególnych przypadkach również ustnie. Formą „przejścia procedury dopuszczenia do obrotu” będzie również dokonanie skutkującej tym czynności, a więc np. przejście zielonym pasem na granicy albo wybór opcji „nic do zgłoszenia”.
Szczegółowe regulacje dotyczące każdej z formy zgłoszeń można odnaleźć w Rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny oraz rozporządzeniu wykonawczym Komisji nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r., jak i Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 8 września 2016 r. w sprawie zgłoszeń celnych. Podejmując się procedury dopuszczenia do obrotu należy postępować zgodnie z wymogami tych przepisów. W przeciwnym razie można narazić się na dotkliwe kary finansowe. To między innymi powód, dla którego importerzy i eksporterzy powierzają przeprowadzenie procedury DDO agencji celnej.
Oczywiście w działalności przedsiębiorstwa związanej z przywozem lub wywozem towaru mogą się wiązać jeszcze inne opłaty, np. w handlu z niektórymi państwami, które zawarły umowy o wolnym handlu niezbędne będzie pozyskanie świadectwa – EUR.1. Przy obrocie z Turcją może to być certyfikat ATR. Świadectwa te należy uzyskać celem potwierdzenia pochodzenia towaru, co umożliwi importerowi uniknąć konieczności uiszczenia cła, czy pozwoli skorzystać z preferencyjnych stawek opodatkowania. Przed dopuszczeniem określonych kategorii towarów do obrotu może być wymagane pozyskanie innych świadectw, np. jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych WIJHARS, albo SANEPID (przy imporcie żywności albo wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, konieczne jest zgłoszenie towaru do granicznej kontroli sanitarnej i uzyskanie świadectwa dopuszczającego). Przy eksporcie roślin i produktów roślinnych do państw spoza Unii Europejskiej, należy uzyskać dopuszczające do tego świadectwa fitosanitarne PIORiN, czyli wydawane przez Państwową Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa.
Jak widać, cena obsługi celnej, to ile bierze agencja celna, zależeć będzie od stopnia złożoności i skomplikowania transakcji dostawy oraz zakresu zadań zleconych agencji – czy zostanie ograniczony tylko do minimum, czyli realizacji tych procedur, których nie może wypełnić sam importer/eksporter (jak np. zgłoszenia SAD), czy zlecenie obejmie również np. organizację transportu kombinowanego i przeprowadzenie dostawy zgodnie z którąś z Międzynarodowych Reguł Handlu INCOTERMS. Ważne by wszelkich formalności dopiąć w zgodzie z ww. wymogami, co pozwoli uchronić się przed negatywnymi konsekwencjami nieumiejętnej realizacji obowiązków celnych. Udzielenie agencji celnej pełnomocnictwa kosztuje 17 zł.
Rodzaj usługi | Cena netto |
Odprawa celna eksportowa | 150 – 250 PLN |
Odprawa celna importowa | 150 – 300 PLN |
Odprawa celna w tranzycie T1, T2, TIR | 150 – 250 PLN |
Procedura SAD w tranzycie | 150 – 300 PLN |
Wniosek o nadanie numeru EORI | 150 PLN |
Obsługa procedury dopuszczenia do obrotu | 150 – 300 PLN |
Zgłoszenie wywozowa deklaracja skrócona (WDS) | 200 PLN |
Zgłoszenie przywozowa deklaracja skrócona (PDS) | 200 PLN |
Przygotowanie raportu SAD /IE529/IE599/PZC/IE029/IE045 | 200 zł |
Rewizja celna (bez kosztów rozładunku) | 150 PLN + 50 PLN każda kolejna rozpoczęta godzina |
Korekta odpraw celnej | 400 PLN |
SAD BIS, przedłożenie karnetu ATA do oddziału celnego w terminalu lotniczym w kraju | 30 PLN |
—
Źródła: